Treść głównego artykułu

Abstrakt

Wielkie Księstwo Litewskiego było jednym  z niewielu państw renesansowej Europy, które zdobyło się na kodyfikacje prawa. W latach 1529, 1566, 1588 doprowadzili do niej  władca i stany.  Przyczynami były poważne zmiany w strukturze społecznej, szybkie przemiany ekonomiczne i polityczne: konieczność wzmocnienia państwa wobec zagrożenia moskiewskiego oraz – również przez to zagrożenie wymuszonego – związku z Koroną Polską. 


            Źródłami kodyfikacji było prawo zwyczajowe Litwy i Rusi, dotychczasowe przywileje, normy prawa polskiego, mazowieckiego, niemieckiego, rzymskiego, kościelnego (katolickiego i prawosławnego) oraz doświadczenia praktyki.


Najdoskonalszy z kodeksów – III Statut składał się z 14 rozdziałów, zawierających 488 artykułów. Kodeks miał ambicję – w miarę – pełnego unormowania prawa politycznego i prawa sądowego: ustroju, praw stanów, prawa prywatnego, karnego, ustroju sądów i ich procedury. Tak jak i poprzednie deklarował zasadę terytorialności prawa. Kodeks stał na stanowisku humanitaryzmu: akcentował zasadę in dubio pro reo, ograniczył odpowiedzialność nieletnich, ubogim przyznawał obrońcę z urzędu, likwidował  większość sytuacji powodujących powstanie niewoli. Pomimo licznych prób – nie udało się doprowadzić do jego nowelizacji. Kwestie w nim nie unormowane zaczęły regulować sejmowe konstytucje, precedensowe wyroki głównych sądów oraz – w XVIII wieku – wykładnia Rady Nieustającej. Praktyka stosowania kodeksu nie zawsze odpowiadała jego literze.


Po  rozbiorach Rzeczypospolitej Rosja stopniowo ograniczała stosowanie przepisów Statutu, ostatecznie kodeks uchylając w 1840 r. W praktyce jednak bardzo długo zachował on pewną aktualność: u schyłku XIX stulecia jeszcze toczono procesy spadkowe oparte na jego artykułach, niektóre zaś instytucje przeszły w sferę zwyczaju, aż do lat dwudziestych XX wieku.


Kodeks ten pełnił też rolę symbolu odrębności Wielkiego Księstwa Litewskiego, zarówno w epoce Rzeczypospolitej, jak i w wieku XIX.


 

Słowa kluczowe

Wielkie Księstwo Litewskie, Statuty litewskie Grand Duchy of Lithuania, Statutes of Lithuania

Szczegóły artykułu

Referencje

  1. Augustyniak, Urszula. „Specyfika patronatu magnackiego w Wielkim Księstwie Litewskim w
  2. XVII wieku. Problemy badawcze”, Kwartalnik Historyczny CIX: 2002, nr 1, 97-110.
  3. Bairašauskaitė, Tamara. „Kilka uwag o życiu i twórczości Jerzego Ręczyńskiego, autora poematu Dziewica Litwy Emilia Plater”, Rocznik Lituanistyczny T. VI: 2020, 197-220.
  4. Bardach, Juliusz. „Statuty litewskie w ich kręgu prawno-kulturowym”. W Juliusz Bardach, O dawnej i niedawnej Litwie, 9-71, Poznań: Wyd. Naukowe UAM 1988.
  5. Borkowska–Bagińska, Ewa. „Zbiór praw sądowych” Andrzeja Zamoyskiego, Poznań: Wyd. Naukowe UAM 1986.
  6. Borowski, Stanisław. Kodeks Stanisława Augusta. Zbiór dokumentów, Warszawa: Nakładem Towarzystwa Prawniczego 1938.
  7. Bumblauskas, Alfredas. Wielkie Księstwo Litewskie. Wspólna historia, podzielona pamięć Tłumaczenie Alicja Malewska. Warszawa: Muzeum Historii Polski Bellona 2013.
  8. Dyjakowska, Marzena. „Decisiones Lituanicae Piotra Rojzjusza – przykład renesansowego źródła poznania stosowania prawa rzymskiego przed sądem asesorskim w Wilnie. Problemy badawcze i translatorskie”, Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa 2020; 13 (1), 1–15.
  9. Fajnhauz, Dawid. 1863 – Litwa i Białoruś, Warszawa: Wydawnictwo Neriton – IHPAN 1999.
  10. Dziarnowicz, Aleh, „>>Poszukiwanie ojczyzny<<. Dyskurs na temat Wielkiego Księstwa Litewskiego we współczesnym społeczeństwie białoruskim” , W: Dialog kultur pamięci w regionie ULB, red. Alvydas Nikžentaitis i Michał Kopczyński, 134-151 Warszawa: Muzeum Historii Polski 2014.
  11. Głuszak, Marcin. (wyd.), Zbiór rezolucji interpretacyjnych Rady Nieustającej z lat 1786–1788, Łódź: Wyd. UŁ 2014
  12. Godek, Sławomir. "Od czasu ustanowienia naszego kodeksu cywilizacja posunęła się naprzód", czyli o wadach i przewagach III Statutu litewskiego na początku XIX wieku”, W Lietuvos statutas: Temidės ir Klėjos teritorijos, red. Irena Valikonytė ir Neringa Šlimienė, 223-238. Vilnius: Vilniaus universiteto leidykla 2017.
  13. Godek, Sławomir. III Statut litewski w dobie porozbiorowej, Warszawa: Wyd. UKSW 2012.
  14. Godek, Sławomir. „Elementy prawa rzymskiego w prawie spadkowym I Statutu litewskiego” W Pirmasis Lietuvos Statutas ir epocha, red. Irena Valikonytė, Lirija Steponavičienė, 107-130 Vilnius: Vilniaus universiteto leidykla 2005.
  15. Godek, Sławomir. Elementy prawa rzymskiego w III Statucie litewskim (1588), Warszawa: Oficyna Naukowa 2004.
  16. Godek, Sławomir. „Wpływ prawa bizantyjskiego na opiekę w Ruskiej Prawdzie i w I Statucie litewskim”, Zeszyty Prawnicze UKSW 1: 2001, 123-147.
  17. Griškaitė, Reda. „Mikalojaus Akelaičio rankraščio Opisanie Wielkiego Księstwa Litewskiego (1862) istorija”, Archivum Lithuanicum T. 11:2009, 205-278.
  18. Jakowenko, Natalia. „Świadomość prawna szlachty w zwierciadle obiegu literatury prawniczej na Wołyniu i Naddnieprzu” W Natalia Jakowenko, Druga strona lustra. Z historii wyobrażeń i idei na Ukrainie XVI-XVII wieku, Tłumaczenie Katarzyna Kotyńska. 95-122 Warszawa: Wyd. UW 2010.
  19. Jerzy Jedlicki, Klejnot i bariery społeczne, Warszawa: PWN 1968 .
  20. Jurkiewicz, Jan. „Kilka uwag o poddaństwie włościan na Białorusi w XVI w. (w związku z pracą M.F. Spiridonowa, Zakrieposzczenije kriestianstwa Biełarussii (XV-XVI ww.), Nawuka i technika, Minsk 1993, s. 220)”, Przegląd Historyczny 87/1: 1996, 95-105.
  21. Kościałkowski, Stanisław. Antoni Tyzenhauz, podskarbi nadworny litewski, t. I, Londyn: Wydawnictwo Społeczności Akademickiej Uniwersytetu Stefana Batorego w Londynie 1970.
  22. Kravets, Maryna, Ostapchuk, Victor. „Cossacks as Captive-Takers in the Ottoman Black Sea Region and Unfreedom in the Northern Countries” W Slavery in the Black Sea Region, c.900–1900. Forms of Unfreedom at the Intersection between Christianity and Islam, Ed.: Felicia Roşu , 250-335. Brill 2022.
  23. Michalski, Jerzy. Studia nad reformą sądownictwa i prawa sądowego w XVIII w., cz. I, Wrocław-Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1958.
  24. Lappo, Jonas. 1588 metų Lietuvos Statutas, I T., 2 d., Kaunas: Špindulio sp. 1934.
  25. Lazutka, Stanislovas et al. (wyd.), Lietuvos Metrika (1528-1547), 6-oji Teismų bylų knyga, Vilnius: Vilniaus universiteto leidykla 1995.
  26. Lazutka, Stanislovas. „Pirmojo Lietuvos Statuto 1522 metų redakcijos mįslė”. W Tarp istorijos ir būtovės. Studijos prof. Edvardo Gudavičiaus 70-mečui, red. Alfredas Bumblauskas, Rimvydas Petrauskas, 279-297 Vilnius: Aidai 1999.
  27. Lulewicz, Henryk. Gniewów o unię ciąg dalszy. Stosunki polsko-litewskie w latach 1569-1588, Warszawa: IH PAN – Wydawnictwo Neriton 2002.
  28. Lulewicz, Henryk i Rachuba, Andrzej (opr.), Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego (1582–1696). Spis, Warszawa: DiG 2007.
  29. Pamiętnik I Zjazdu Prawników Polskich w Wilnie 8–10 VI 1924, „ Rocznik Prawniczy Wileński” II: 1926–1927, zeszyt dodatkowy 1.
  30. Pamiętniki Filipa, Michała i Teodora Obuchowiczów (1630-1707), red. Andrzej Rachuba, opr. Henryk Lulewicz, Andrzej Rachuba, Warszawa: DiG 2003.
  31. Morawski, Stanisław, Kilka lat młodości mojej w Wilnie (1818–1825), Warszawa: PIW 1959.
  32. Muzykant, Sz. „Włościańskie prawo spadkowe w województwie poleskim i 5 wschodnich powiatach wojew. Białostockiego”, W Zwyczaje spadkowe włościan w Polsce, cz. 4, 177-304.Warszawa 1929.
  33. Pawlikowska-Butterwick, Wioletta, Jovaiša, Liudas (wyd.), Vilniaus ir Žemaičių katedrų kapitulų statutai, Vilnius: Lietuvių katalikų mokslo akademija, 2015.
  34. Petrusewicz, Kazimierz. „Zwyczaje spadkowe włościan w województwach wileńskim i nowogródzkim”, W Zwyczaje spadkowe włościan w Polsce, cz. 4, 1-70. Warszawa: Państwowy Instytut Naukowy Gospodarstwa Wiejskiego 1929.
  35. Piotr Z. Pomianowski, Początki polskiego czasopiśmiennictwa prawniczego. Serya pierwsza „Themis Polskiej”, Warszawa: Campidoglio 2015.
  36. Prawo kryminalne angielskie przez Wilhelma Blakstona zebrane a przez x. T. Ostrowskiego S.P. wytłumaczone i uwagami do prawa polskiego stosownemi pomnożone, t. I, Warszawa: w Drukarni J. K. Mci i Rzeczypospolitey u XX. Scholarum Piarum 1786.
  37. Rachuba, Andrzej (opr.). Metryka Litewska. Księga wpisów nr 131, Warszawa: DiG 2001.
  38. Radziwiłł, Albrycht Stanisław. Pamiętnik o dziejach w Polsce. T. I: 1632–1636. Przeł. i opr. Adam Przyboś i Roman Żelewski. Warszawa: PIW 1980.
  39. Raudeliūnas, Vytautas. „Trečiojo Lietuvos Statuto pataisos (XVI a. pab.)“, W Teisinių institutų raida Lietuvoje XIV – XIX, red. Pranas Dičius et al., 129-141Vilnius: Mintis.
  40. Rolnik, Dariusz. Adam Chmara (1720-1805) – ostatni wojewoda miński w świecie polityki czasów stanisławowskich i jego archiwum, Katowice: Wyd. Uniwersytetu Śląskiego 2022.
  41. Sliesoriūnas, Gintautas. „Sejmiki nowogródzkie w okresie bezkrólewia 1696/97 r. a nadanie językowi polskiemu statusu urzędowego w Wielkim Księstwie Litewskim” W Między Zachodem a Wschodem, red. Jacek Staszewski et al., 209-214.Toruń: Wyd. Adam Marszałek 2002.
  42. „Służebność światła z punktu widzenia Statutu litewskiego”, Wileński Przegląd Prawniczy R. I :1930, nr 5, 162-165.
  43. Sobczak, Jacek. „O dziejach Litwy”, Czasopismo Prawno-Historyczne XLI:1989, z.1, 149-154.
  44. Szafrański, Wojciech. Kodeks Stanisława Augusta, Poznań: Wyd. Poznańskie 2007.
  45. Szpoper, Dariusz. Pomiędzy caratem a snem o Rzeczypospolitej, Gdańsk: Arche, Wydaw. Uniwersytetu Gdańskiego 2003.
  46. Tarkowski,Mikołaj. Polacy na Litwie i Białorusi pod rządami Aleksandra II (1855-1881) Studium historyczno-prawne, Gdańsk: Arche 2018.
  47. Valikonytė, Irena, Lazutka, Stanislovas, Gudavičius, Edvardas, Pirmasis Lietuvos Statutas (1529 m.), Vilnius: Vaga 2001.
  48. Volumina Constitutionum, t. IV: 1641-1668, vol. 1: 1641-1658, wyd. Stanisław Grodziski, Marcin Kwiecień, Krzysztof Fokt, Warszawa: Wyd. Sejmowe 2015.
  49. Volumina Legum T. VII, Petersburg Jozafat Ohryzko 1860.
  50. Wisner, Henryk. Janusz Radziwiłł 1612-1655. Wojewoda wileński, hetman wielki litewski, Warszawa: MADA 2000.
  51. Wisner, Henryk. Rzeczpospolita Wazów, T. III: Sławne Państwo Wielkie Księstwo Litewskie, Warszawa: Wydawnictwo Neriton – IH PAN 2008.
  52. Wisner, Henryk. Rzeczpospolita Wazów. Czasy Zygmunta III i Władysława IV, Warszawa: Wydawnictwo Neriton – IH PAN 2002.
  53. Wisner, Henryk. „Trzeci Statut i praktyka życia politycznego Wielkiego Księstwa Litewskiego w czasach Zygmunta III i Władysława IV”, Czasopismo Prawno-Historyczne XLIV: 1992, z. 1-2, 59-63.
  54. Wisner, Henryk. „Trzeci Statut w życiu państwowym Wielkiego Księstwa Litewskiego. Czasy Zygmunta i Władysława Wazów”, W Z dziejów kultury prawnej. Studia ofiarowane Profesorowi Juliuszowi Bardachowi w dziewięćdziesięciolecie urodzin, 379-387. Warszawa: Liber 2004.
  55. Zakrzewski, Andrzej B. „III Statut litewski a Lew Sapieha”, W Studia z dziejów Wielkiego Księstwa Litewskiego (XVI-XVIII wieku), red. Sławomir Górzyński i Mirosław Nagielski. 457-464.Warszawa: DiG, 2014.
  56. Zakrzewski, Andrzej B. „Statut 1588 roku: gwarancja prawnej suwerenności Wielkiego Księstwa Litewskiego czy złudzenie?” W: Актуальные проблемы истории и культуры, Склад.: Анастасія А. Скеп’ян. Вып. 3. Вялікае Княства Літоўскае: заканадаўчае забеспячэнне дзяржаўнага суверэнітэту. 281-301. Мінск: Беларуская навука, 2022.
  57. Zakrzewski, Andrzej B. „Wielkie Księstwo Litewskie pod rządami Aleksego Michajłowicza. Szlachta wobec nowej władzy” [w:] Litwa w epoce Wazów, red. Wojciech Kriegseisen, Andrzej Rachuba, 207-217. Warszawa: IH PAN – Wydawnictwo Neriton 2006.
  58. Zdrójkowski Zbigniew, Teodor Ostrowski (1750-1802). Pisarz dawnego polskiego prawa sądowego, Warszawa: Wyd. Prawnicze, 1956.
  59. Акты Виленской археографической комиссии. Том XXXIV: Акты относящиеся ко времени войны за Малороссию. Вильна Эл.-Тип. "Русский Почин" 1909.
  60. Вapoнiн, Васiль. „Пахвала караля Жыгiмонта“ Войцеха (Альбрэхта) Гаштаўта i выданне Першага статута Вялiкага Княства Лiтоускага”, w: Pirmasis Lietuvos Statutas ir epocha, red. Irena Valikonytė, Lirija Steponavičienė, 21-34. Vilnius: Vilniaus universiteto leidykla 2005.
  61. Довбищенко, Михайло. Українськa адвокатура Волині литовсько-польської доби (XVI — початку XVIII ст.), Київ: Центр досліджень адвокатури і права при НААУ, 2019.
  62. Купченко, Константин. „Применение норм Статута 1588 г. в смоленских землях” W Актуальные проблемы истории и культуры Склад.: Анастасія А. Скеп’ян. Вып. 3. Вялікае Княства Літоўскае: заканадаўчае забеспячэнне дзяржаўнага суверэнітэту. 301-311. Мінск: Беларуская навука, 2022.
  63. Старостина, Инна П. „Судебник Казимира 1468 г.”. W Древнейшие государства на территории СССР. 1988–1989. 170-344. Москва: Наука, 1991.
  64. Лазутка, Станисловас. Историческая роль Альбертаса Гоштаутаса в кодификации Первого Литовского Статута [w:] Pirmasis Lietuvos Statutas ir epocha, red. Irena Valikonytė, Lirija Steponavičienė, 14-20. Vilnius: Vilniaus universiteto leidykla 2005.
  65. Мякишев, Владимир, „Возвращенное наследие. Об экземпляре Литовского Статута 1588 года из фондов Музея истории Могилева”, W Гiсторыя Магiлёва: мiнулае i сучаснасць. Зборнiк навуковых прац удзельнiкаў VIII Мiжнароднай навукова-практычнай канферэнцыi, 26-27 чэрвеня 2013 г., 248-260. Могилев 2013.
  66. Мякишев, Владимир, Язык Литовского Статута 1588 года, Kraków: Lexis 2008.
  67. Радаман, Андрэй А. „Развитие правовой системы. Статут 1588 г.” W: История белорусской государственности, Т. 1: Белорусская государственность: от истоков до конца XVIII в. ред. Ольга Н. Левко, Валентин Ф. Голубев. 443-466. Минск: Беларуская навука, 2018.
  68. Радаман, Андрэй А., „Сістэматызацыя права ВКЛ і пытанне паправы Трэцяга статута ВКЛ на сойміках Новагародскага ваяводства ў 1587—1632 гг.” , Журнал Белорусского государственного университета. История 2018. № 2, 21-31.
  69. Ясинский, Михаил Н. , Уставные земские грамоты Литовско-Русского государства, Киев: Унив. тип. (В.И. Завадского) 1889.
  70. Тальвирская, Зента Я., „Некоторые вопросы общественного движения в Литве и Белоруссии в конце 50-х – начале 60-х годов и подпольная литература”, W Революционная Россия и революционная Польша, ред. Владимир А. Дьяков et al., 5-77. Москва: " Наука"1967.